Zabieg rozważa się, gdy blizna jest przerosła, rozciągnięta, zaciągająca skórę lub przebiega niekorzystnie względem linii napięć, przez co rzuca się w oczy albo ogranicza ruch. Celem jest poprawa jakości tkanek, zmiana kierunku i szerokości blizny, a także nadanie jej kształtu, który łatwiej „wtapia się” w otoczenie. Dzięki temu skóra odzyskuje elastyczność, a obszar staje się mniej widoczny i bardziej komfortowy w codziennym funkcjonowaniu.

Podczas konsultacji chirurg ocenia rodzaj blizny i proponuje metodę adekwatną do problemu. W przypadku wąskich, nieestetycznie ułożonych śladów wykonuje się wycięcie i ponowne zszycie w korzystniejszym kierunku. Przy bliznach ściągających skórę wybiera się plastykę w kształcie Z lub W, która rozprasza napięcia. Rozległe ubytki wymagają niekiedy przeszczepu skóry lub plastyki płatowej, aby odtworzyć ciągłość i sprężystość tkanek. Zabieg odbywa się w znieczuleniu miejscowym lub ogólnym – zależnie od zakresu – a nacięcia planuje się tak, by docelowa blizna była możliwie dyskretna.

Po operacji pojawia się przewidywalny obrzęk i tkliwość, które ustępują wraz z gojeniem. Kluczowe są regularne kontrole, ochrona przed słońcem oraz konsekwentna pielęgnacja, w tym delikatne masaże i stosowanie zaleconych preparatów po wygojeniu ran. Blizna dojrzewa stopniowo – z czasem blednie, staje się bardziej miękka i mniej wyczuwalna. Efektem jest subtelniejszy wygląd obszaru po korekcji, większa swoboda ruchu i lepsze samopoczucie estetyczne, a w razie potrzeby możliwe są drobne, późniejsze korekty wykańczające.